a jak zakończyłbyś tę opowieść? Inne zakończenie burzyłoby logikę obrazu i było nienaturalne...

Witaj

to trudne pytanie BA :) i co by tu napisac :P niechodzi mi ze to zakonczenie jest złe ..ale wydaje mi sie wrecz swoja nieurchonnoscią ...nachalne :) czy naprawde oni wszyscy musza cierpiec z powodu swoich czynów (wyborów) ..przeciez nie zawsze jest tak w zyciu (chyba :) u Bergmana którego "duch" unosi sie nad filmem to jest wrecz typowy laimotive kara za podjete "złe" decyzje ..moralitet ....kazdy musi odpokutować nikt nie bedzie ocalony ..gdyby ten film skonczył sie hmm zwyczajnie bez wielkich tragedii bez pompatycznosci - śmierci ...nie chodzi mi o happy end ...Boże chroń :) tylko o "zwyczajnośc" a tak wszytko to ma wymiar "operowy"....mimo wszytko jak juz pisałem film bardzo mnie zaciekawił to naprawde kawała świetnego kina .......szkoda tylko ze ja juz "to" - te watki, koniec itd widziałem ...

Pozdrawiam

Zgadzam się z Thomem. Końcówka zawodzi. Widać autobiograficzną inklinację- i to ze strony zarówno Ulman jak i Bergmana. Ulman mówi przez własne doświadczenie- osoby zdradzonej, Bergman przez tego, który zawodzi. To zacieśnia perspektywę. Ta historia mogła skończyć się ciekawej- Marianne była zdolna wybrać inaczej, tutaj: uczciwiej, David mógł przetrzymać swą retrospektywną zazdrość, słowem: oboje byli zdolni zaangażować się bardziej. Ze strony filmowej Trolosy można wyczytać, że ani Bergman ani Ulman chyba nie doceniali swoich autobiograficznych uwarunkowań.
Aspekt dziecka tez jest naciągnięty.
Wiem, co mówię :-

Ale film i tak pirszoklaśny!