Mam pewien problem z tym filmem niby jest tu wszystko co u Szweda najlepsze, ale mam nieodparte wrażenie, że w innych filmach jego grzebanie się w ludzkiej psychice znacznie lepiej zagrało.

Oczywiście oś dramatu oparta na postaciach pastora i jego kochanki porusza. Twierdzenie, że Bóg istnieje w przeciwieństwie do wcześniejszego „Źródła” tutaj zostaje zanegowane. Wszystko to intelektualnie wymagające, świetnie zagrane, Nykvist się znów sprawił, mimo to tutaj nie siedział zahipnotyzowany jak przy „Personie”, czy „Szeptach i krzykach”.

Chciałem więcej, niż otrzymałem.